ALEKSANDRA DERRA. CIAŁO-KOBIETA-RÓŻNICA W NOMADYCZNEJ TEORII PODMIOTU ROSI BRAIDOTTI. 2010
Nie da się ukryć, że pierwsza, druga i trzecia fala feminizmu, podzielając przekonanie o emancypacyjnym wymiarze teorii i praktyki feministycznej, znacząco się miedzy sobą różnią. Stawiały i stawiają sobie one odmienne cele; upraszczając, pierwsza: wywalczenie praw wyborczych dla kobiet, druga:ukonstytuowanie wyzwolenia się kobiet na płaszczyźnie mentalnej, politycznej i społecznej, trzecia – rozstrzygnięcie sporu o kobiecy podmiot feminizmu oraz rozmontowanie homogeniczności i kolonialnego wymiaru teorii feministycznych. Rozmaite są również sposoby realizacji powyższych celów, a także okoliczności i czas, w których owstawały. Aby dostrzec te różnice trzeba jednak dokładniej przeanalizować powiązania między poszczególnymi teoriami i niuanse argumentacji, jakie się w nich przeprowadza. Wydaje się, że zanim przeprowadzimy spór o filozoficzną przydatność teorii feministycznych, należałoby przybliżyć ich tezy, uwypuklić istotne idee, objaśnić powody, dla których na nowo i inaczej dookreśla się w nich specyfikę i zadania filozofii. Owe tezy, idee czy powody będą bowiem różnić się w zależności od teorii. Celem poniższego artykułu jest przybliżenie sformułowań jednej z takich teorii, to jest nomadycznej teorii podmiotu, którą w swoich pracach rozwija Rosi Braidotii, filozofka i feministka zaliczana do trzeciej fali feminizmu, która w jednej ze swoich wczesnych książek feminizm definiuje następująco: „[To] krytyczne i życiowe doświadczenie odkrywania nowych opartych o kobietę odmian istnienia, tworzenia i komunikowania wiedzy”.
POBIERZ PDF z Repozytorium Uniwersytetu Mikołaja KopernikaLink
W wersji papierowej tekst ukazał się w: Andrzej Kiepas, Elżbieta Struzik red.),
Terytorium i peryferia cielesności. Ciało w dyskursie filozoficznym
, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu
Śląskiego 2010, s.449 - 469
Napisane przez awe
dnia September 29 2014
1356 czyta ·
Napisane przez 
